Najważniejsze daty z historii pleszewskiego harcerstwa do roku 1935:
1913 – powstanie harcerstwa w Pleszewie
1916 – powstanie I Drużyny Żeńskiej im. Królowej Jadwigi, wręczenie sztandaru
1920 – zmiana nazwy ze skautingu na Związek Harcerstwa Polskiego
1923 – powstanie I Drużyny Starszoharcerskiej w Liceum Ogólnokształcącym w Pleszewie
1927 – komendantem Hufca zostaje harcmistrz Antoni Rymarczyk
1927 – komendantką Hufca Żeńskiego zostaje harcmistrzyni Helena Hołda
1935 – rozwiązanie Hufca Żeńskiego. Drużyny działające w tym hufcu przyłączono do Hufca w Środzie
Najważniejsze daty z historii pleszewskiego harcerstwa po roku 1945:
Na terenie Pleszewa organizacja Hufca Męskiego Związku Harcerstwa Polskiego. Hufcowym został hm. Antoni Rymarczyk. maj – czerwiec
Powołanie pierwszych drużyn harcerzy
1 DH im. T. Kościuszki przy Gimnazjum i liceum w Pleszewie.
2 DH im. St. Szameckiego przy Szkole Podstawowej (męskiej) – drużynowy Czesław Kolka.
3 DH im. K. Pułaskiego – drużynowy Stefan Bator.
1945-1950
Powstanie trzech nowych drużyn w Gołuchowie, Pleszewie (pozaszkolny), samodzielny zastęp w Brzeziu. Organizacja drużyn zuchowych. Powołanie koła Przyjaciół Harcerstwa. Organizacja letniego wypoczynku drużyn męskich.
Powstanie drużyny Zuchów przy Szkole Podstawowej Nr 2 w Pleszewie – drużynowa Barbara Jeziorek-Kaczmarek.
Powstanie drużyn żeńskich:
– Pleszewska Żeńska Drużyna Harcerska im. Emilii Plater przy Szkole Podstawowej (żeńskiej) obecnie ZSZ Nr 2 w Pleszewie – drużynowa Wanda Zdziebkowska (po mężu Hoffmann), przyboczna Teresa Zdziebkowska (po mężu Krzyżanowska). Od 1946 funkcję drużynowej przejmuje druhna Teresa Zdziebkowska.
– Drużyna przy Państwowym Gimnazjum i Liceum w Pleszewie – drużynowa Mirosława Kozłowska- (Radomska).
1950
Rozwiązanie Hufca Harcerzy w Pleszewie, organizacyjne jednostki przejął Hufiec Jarocin.
1956
Powstanie powiatu pleszewskiego i powstanie 21 drużyn Organizacji Harcerskiej.
01 X 1956
Powstaje na terenie Pleszewa Organizacja Harcerska Polski Ludowej – komendantem zostaje pwd. Hieronim Osiński.
01 I 1957
Powstanie Komendy Hufca ZHP w Pleszewie obejmują swoim działaniem powiat pleszewski.
X 1959
Powstanie Społecznego Komitetu Fundacji Sztandaru dla Hufca ZHP.
01 V 1960
Wręczenie Hufcowi ZHP w Pleszewie Sztandaru,
II Zlot Drużyn ZHP Pleszew.
VIII 1960
Udział w Zlocie Chorągwi Wlkp w Poznaniu.
1962/63
Udział w kampanii chorągwianej „Harcerski Prezent” na rzecz Ziemi Konińskiej.
1963/64
Kampania Hufca „Harcerski Prezent” na rzecz nowobudowanej Szkoły Podstawowej w Pieruszycach gmina Czermin – wyposażenie pracowni.
VI 1964
Zlot Hufca ZHP Pleszew w Pieruszycach.
IX 1967
Kampania Hufca „Harcerski Prezent” na rzecz budowy szkoły w gminie Gizałki – przekazanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej. Akt przekazania 04.1968.
1968
Udział w IV Alercie Naczelnika ZHP – związanego z wypracowaniem funduszy na Centrum Zdrowia Dziecka. Akcja kontynuowana była w następnych latach.
12 V 1969
IV Zlot Hufca ZHP w Pleszewie – nadanie II szczepowi ZHP w Pleszewie przy Szkole Podstawowej Nr 2 im. Powstańców Wlkp. i wręczenie Sztandaru.
1967/70
Z inicjatywy III Szczepu Drużyn ZHP w Pleszewie Hufiec organizuje kampanię „Pomnik” zakończoną odsłonięciem Pamiątkowego Obelisku na terenie byłego obozu pracy z okresu II wojny światowej w Łasewie koło Pleszewa.
1970/71
V Szczep Drużyn ZHP w Pleszewie (Technikum Mechaniczne)- kampanie programowe „Bohater i Sztandar” oraz kampanii pn. „Pleszew – rok 1945”.
01 IX 1975
W związku z utworzeniem województwa kaliskiego Hufiec ZHP Pleszew został włączony do Chorągwi Kaliskiej ZHP. Hufiec ZHP Pleszew swoją działalnością obejmuje miasto i gminę Pleszew.
1976/77
Realizacja zadań związanych z udziałem miasta Pleszewa w „Banku 440”.
1977/78
Hufiec zdobył I miejsce w finale wojewódzkim IX Turnieju Wiedzy Obywatelskiej Realizacja Kampanii Bohater Chorągwi Kaliskiej ZHP Maria Konopnicka
1978
Organizacja Turnieju Gier i Zabaw Sportowych dla uczniów kl. I – IV szkół podstawowych.
V 1978
Z inicjatywy MGRPH przekazano Hufcowi Stanicę Letniego Wypoczynku w Rokutowie koło Pleszewa.
VI 1978
I Szczep ZHP przy Szkole Podstawowej Nr 1 w Pleszewie otrzymał imię Ludwika Zawieji oraz Sztandar Szczepu.
1979
II Turniej Gier i Zabaw Sportowych dla uczniów klas I-IV szkół podstawowych.
V 1980
III Szczep przy Szkole Podstawowej Nr 3 otrzymał Sztandar.
V – IX 1983
70-ta rocznica powstania ZHP na Ziemi Pleszewskiej – zlot drużyn zuchowych i harcerskich na terenie Ogródka Jordanowskiego – wystawa w Domu Parafialnym „ZHP w latach 1913-1983”.
13 X 1984
Inauguracja Kampanii Bohater Hufca hm. Antoni Rymarczyk. Powołanie Społecznego Komitetu Fundacji Sztandarom Hufca.
15 VI 1985
Zlot Zastępów Harcerskich. Wręczenie Sztandaru i nadanie Hufcowi im. hm. Antoniego Rymarczyka oraz otwarcie wystawy w Muzeum Ziemi Pleszewskiej.
1985
Hufiec ZHP Pleszew ponownie swą działalnością obejmuje miasto i gminę Pleszew, gminy: Dobrzyca, Czermin, Gizałki, Chocz, Gołuchów.
1986
Drużyna Harcerska przy Szkole Podstawowej w Lenartowicach otrzymała z Komendy Chorągwianej ZHP wyposażenie pracowni komputerowej.
1986
Przegląd Teatrzyków Zuchowych z terenu hufca.
1987
Festiwal Śpiewających Szóstek – impreza hufcowa.
Udział w Zlocie Harcerstwa Wielkopolskiego w Poznaniu.
Udział w Zlocie Chorągwianym Drużyn Nieprzetartego Szlaku w Żerkowie.
1988
X Rajd Powitanie Wiosny organizowany przez III Szczep ZHP Pleszew.
1989
XI Rajd Powitanie Wiosny.
Zuchowy Rajd Letni.
Kominek „Dzień Myśli Braterskiej”, impreza na stałe weszła do programu Hufca.
V 1989
Odsłonięcie Obelisku upamiętniającego działalność instruktorów harcerskich w okresie 75-lecia ZHP – Pl. Kościuszki.
5 I 1997
Hufiec jest po raz pierwszy organizatorem Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, kontynuacja w kolejnych latach.
VII 1997
Aktywne uczestnictwo w Alercie Naczelnika „Nieść chętną pomoc – harcerze ofiarą powodzi”.
IX 1998
Czterdziesto ośmio osobowa reprezentacja Hufca uczestniczy w Zlocie Harcerstwa Wielkopolskiego w Gnieźnie z okazji inauguracji Roku Harcerskiego 98/99.
X 1998
Po pięciu latach ponownie zorganizowano na terenie byłego poligonu wojskowego Manewry Techniczno-Obronne Hufca dla uczniów szkół podstawowych.
V 1999
ZHP wspólnie z PCK przygotowuje tak zwane „Paczki Pokoju” dla dzieci z Kosowa.
VII 1999
Zorganizowanie Nieobozowej Akcji Letniej dla dzieci spędzających wakacje na osiedlowych podwórkach.
VII 2000
Hufiec po raz pierwszy jest współorganizatorem „Słonecznego lata na Baranówku”, udział bierze 650 dzieci. Akcja jest cały czas kontynuowana.
2-12 VII 2000
Dzwudziesto osobowa grupa reprezentuje Hufiec na Światowym Zlocie Skautingu w Bednarach koło Gniezna.
20 V 2001
Hufiec jest organizatorem „I Dziecięcej Olimpiady Sportowej Tygrysek” o Puchar Burmistrza miasta Pleszew dla dzieci klas I-III. Olimpiada jest organizowana co roku.
23 VI 2001
Hufcowy festyn „Pożegnanie Lata” na terenie Ogródka Jordanowskiego dla społeczeństwa Ziemi Pleszewskiej, kontynuacja w kolejnych latach.
VIII 2002
Harcerze Hufca po raz kolejny biorą udział w „Białej Służbie” podczas pielgrzymki Ojca Świętego do Ojczyzny.
31 VIII-01 IX 2002
Udział reprezentacji Hufca w Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa Wielkopolskiego na Malcie w Poznaniu.
28 I 2003
Zorganizowanie i przeprowadzenie I Hufcowej Gry Historycznej „Powstanie Wielkopolskie”.
30 IV 2003
W ramach Ogólnopolskiego Programu ZHP Barwy Przyszłości Hufiec organizuje festyn dla uczniów klas I-III pod nazwą „Święto Flag”, mające na celu promocję Unii Europejskiej.
Najważniejsze postaci pleszewskiego harcerstwaks. Kazimierz Niesiołowski – inicjator powstania pierwszej drużyny skautowej na terenie Pleszewa,
Tomasz Michałowicz – pierwszy drużynowy drużyny im. Kazimierza Pułaskiego,
Maria Bociańska – inicjatorka założenia pierwszej drużyny żeńskiej im. Królowej Jadwigi
Historia skautingu światowegoRobert Baden-Powell, twórca skautingu, był oficerem armii brytyjskiej, doskonałym dowódcą, a przy tym pisarzem, pedagogiem i świetnym rysownikiem. W wojnie przeciwko Burom (potomkom holenderskich osadników) w Afryce wsławił się odważną i pomysłową obroną miejscowości Mafeking. Doświadczenia wojskowe stały się źródłem znakomitego pomysłu generała. 1907 r. Baden-Powell zorganizował pierwszy obóz dla chłopców na wyspie Brownsea. W rok później wydał książkę „Scouting for Boys”, w której zamieścił ideę i podstawowe zasady skautingu. Zebrał dwudziestu dwóch chłopców z różnych warstw społecznych (…). Wypłynął z nimi 15 lipca 1907 r. z portu w angielskim mieście Poole na Brownsea, małą wysepkę blisko wybrzeża. Tam załżył pierwszy obóz skautowy. (…) 9 sierpnia chłopcy powrócili z Wyspy Robinsona: piewsi młodzi skauci, którzy złożyli przyżeczenie skautowe, opaleni, pewni siebie, nie chełpiący się przynależnością stanową. Reporterzy prasowi w całej Anglii informowali osukcesie obozu młodzieżowego. I teraz naprawdę się zaczęło. W. Hansen, Wilk, który nigdy nie śpi Skauting rozwijał się błyskawicznie, ogarną całą Anglię, a wkrótce cały świat. Do pracy skautowej włączyła się również jego żona, Olave. W 1920 r. gen. Baden-Powell został uznany przez wszystkie organizacje skautowe „Naczelnym Skautem Świata”. Baden-Powell zmarł w roku 1941 w Keni, gdzie spędził ostatnie lata życia. W liście pożegnalnym do wszystkich skautów napisał: „Spróbujcie pozostawić świat troszkę lepszym niż go zastaliście”.
Historia harcerstwa1910
Andrzej Małkowski tłumaczy na jężyk polski książkę R. Baden-Powella „Scouting for Boys”. Tytuł tłumaczenia brzmi „Skauting jako system wychowania młodzieży”. Razu pewnego spóźnił się Andrzej na zarzewiackie ćwiczenia. A ponieważ były to zajęcia konspiracyjnego wojskowego kursu dowódców, więc w konsekwencji raport karny. Jest godzina szósta rano któregoś ze styczniowych dni 1910 r. – zwykła pora zbiórek wojskowych. Pośrodku sali stoi, starając się nadać swojej twarzy surowy wyraz, student politechniki, komendant kursu, Mieczysław Neugebauer. Naprzeciwko, w postawie „na baczność” – winowajca, usiłujący wobec raportu spędzić z twarzy uśmiech. – Nie mogę tolerować takich wykroczeń – sucho mówi Neugebauer – zmuszony jestem wyznaczyć karę. Wiem ,że posiadacie znajomość języka angielskiego, przydzielam więc wam karne tłumaczenie tej oto książki. Może ono być pomocą w Oddziałach Ćwiczebnych. Andrzej bierze z rąk komendanta książkę, salutuje i wraca na miejsce. Po chwili spogląda na kartę tytułową, szukając autora i tytułu. Robert Baden-Powell, „Scouting for Boys”. Hm, autor nieznany. Pewnie ktoś nowy – myśli Małkowski. (…) dwa miesiące ociągał się Andrzej z czytaniem i tłumaczeniem „Scouting for Boys”. Przerzuciwszy pobierznie strony – nie zorientował się, co przekartkowuje. Książka poczeka !(…) Neugebauer stracił cierpliwość. Wykożystał jakieś kolejne wykroczenie służbowe Małkowskiego i sprawę skierował do sądu wybranego przez kurs instruktorski Polskiego Związku Wojskowego. Zachowało się orzeczenie sądu: „(…) Jako rehabilitację Sąd nakazuje żołnieżowi nr 14 przetłumaczenie dzieła pod tytułem „Scouting for Boys” do 15 kwietnia br. i nadesłanie tegoż na ręce dziesiętnika nr 18.” Późnym wieczorem, leżąc na kanapie w swoim „domowym areszcie”, zaczyna Andrzej uważnie czytać książkę. Po godzinie jest nią pochłonięty (…) Na chwilę wstrzymuje oddech. Synteza ! Walka o Niepodległość Polski plus skauting – to synteza !
A. Kamiński, Andrzej Małkowski
1911
22 maja A. Małkmowski wydaje rozkaz o powołaniu pierwszych drużyn skautowych. 15 października ukazuje się we Lwowie pierwszy numer czasopisma „Skaut” (wydawano je od roku 1939).
1913
W lipcu na Wszechbrytyjskim Zlocie w Birmingham reprezentacja skautów z trzech zaborów występuje pod polskim sztandarem.
1914
Początek I wojny światowej. Wielu starszych skautów wstępuje do Legionów.
1918
1 – 2 listopada w Lublinie, na zjeździe organizacji skautowych z terenów zaborów, powstaje zjednoczony Związek Harcerstwa Polskiego. Organizacja liczy ponad 33 tys. harcerek i harcerzy.
1919
16 stycznia w katastrofie morskiej w Cieśninie Messyńskiej ginie A. Małkowski. Płynął z Francji do Odessy z misją do oddziałów wojsk polskich.
1920
Harcerze i harcerki biorą udział w wojnie z bolszewikami. W bitwie warszawskiej ginie ks. Ignacy Skorupka. 31 grudnia rozpoczął się I Walny Zjazd ZHP. Przyjął Statut, Prawo i Przyrzeczenie, wybrał władze ZHP.
1924
Powstają pierwsze drużyny harcerskie na obszarach zamieszkałych przez Polaków, należących do państwa niemieckiego. To początek chlubnej historii ZHP w Niemczech.
1926
Powstaje Czerwone Harcerstwo, związane z młodzieżowym ruchem socjalistycznym.
1931
Ukazuje się książka autorstwa A. Kamińskiego zatytułowana „Antek Cwaniak”. Rozwija się gałąź harcerstwa przeznaczona dla młodszych dzieci – zuchów. Osnową pracy z zuchami jest zabawa tematyczna.
1935
W lipcu odbywa się jubileuszowy Zlot Harcerstwa Polskiego w Spale (w 25-lecie harcerstwa). Pokazuje bogaty dorobek ZHP. W drużynach rozwija się żeglarstwo i szybownictwo, krótkofalarstwo, strzelectwo, turystyka, sport. Coraz więcej programów i zadań harcerskich służy społeczeństwu. Własnością ZHP są liczne domy harcerza i ośrodki szkoleniowe.
1936
ZHP zostaje uznane stowarzyszeniem wyższej użyteczności.
1938
We wrześniu zostaje powołane „Pogotowie harcerek”. Kieruje nim hm.Józefina Łapińska. Harcerki odbywają szkolenie sanitarne, obrony przeciwlotniczej, łączności.
1939
W maju zostaje powołane w całym kraju „Pogotowie Harcerzy”, w ramach którego prowadzi się szkolenie harcerzy do służb pomocniczych wojska. We wrześniu harcerki i harcerze walczą w obronie Warszawy, bronią wieży spadochronowej w Katowicach. 27 września kierownictwo ZHP podejmuje decyzję o przejściu harcerstwado konspiracji i przyjęciu kryptonimu Szare Szeregi. Naczelnikami Szarych Szeregów byli: hm. Florian Marciniak (aresztowany przez Niemców, zginął w obozie w Gross Rosen), hm. Stanisław Broniewski „Orsza”, hm. Leon Marszałek. Do najsłynniejszych działań bojowych Szarych Szeregów należy akcja pod Arsenałem, przeprowadzona 26 marca 1943 r. Szare Szeregi miały swój wewnętrzny podział według wieku: – „Zawisza” (najmłodsi, 12-14 lat) – szkolenie harcerskie, pomoc w „małej dywersji” i przygotowanie do służb pomocniczych, – Bojowe Szkoły (15-17 lat) – mała dywersja, szkolenie do służb pomocniczych i walki zbrojnej, – Grupy Szturmowe (od 18 roku życia) – walka zbrojna, tzw. wielka dywersja. Szare Szeregi przyjęły program „Dziś-jutro-pojutrze”. „Dziś” oznaczało przygotowanie się do walki z wrogiem, „jutro”- jawną walkę, powstanie, „pojutrze” – naukę i pracę w wolnym kraju.
Do historii, nie tylko harcerskiej, trafiły imiona „Zośki” (Tadeusza Zawadzkiego), Alka (Aleksandra Dawidowskiego), „Rudego” (Janka Bytnara).
1944
1 sierpnia wybucha Powstanie Warszawskie. Harcerstwo mocno zaznaczyło w nim swój udział. Zawiszacy obsługują Harcerską Pocztę Polową. Harcerskie bataliony „Zośka” i „Parasol” zaliczanie są do najwaleczniejszych oddziałów powstańczych.
1945
Pozkazem naczelnika, hm. L. Marszałka, Szare Szeregi zostają rozwiązane, na terenach wyzwalanych ZHP wraca do jawnego życia.
1947
Wchodzi w życie program Harcerskiej Służby Polsce, zawierający zadania związane z odbudową kraju, zagospodarowaniem Ziem Zachodnich, zwalczaniem analfabetyzmu.
1950
ZHP Przestaje istnieć jako samodzielna organizacja. Decyzją władz państwowych harcerstwo zostaje włączone do Związku Młodzieży Polskiej, od tej pory istnieje Organizacja Harcerska ZMP, w której zrezygnowano z tradycyjnego munduru, stopni, sprawności. Zastępy i drużyny przestają pełnić swoje dotychczasowe funkcje. Zamiast krzyża harcerskiego członkowie OH ZMP noszą kolorowy znaczek.
1956
W sierpniu OH ZMP przekształca się w OrganizacjęHarcerską Polski Ludowej, ma to być samodzielna organizacja, która szerzej korzysta z dorobku ZHP. W grudniu Zjazd Łódzki, na którym spotykają się instruktorzy OHPL, instruktorzy przedwojennego i powojennego ZHP oraz dawni członkowie Szarych Szeregów, reaktywuje Związek Harcerstwa Polskiego. Powracają harcerskie symbole i umundurowanie.
1958
Powstaje „Nieprzetarty Szlak” (ruch programowo-metodyczny skupiający drużyny dla niepełnosprawnych).
1965
Piewszy alert Naczelnika ZHP („Harcerski Zwiad Wiosenny”).
1966
Początek „Operacji 1001 – Frombork” (trwałą do 1973 r.).
1974
Początek operacji „Bieszczady 40”. Harcerze są obecni w Bieszczadach do dziś (coroczna Akcja Letnia).
1980
W wielu środowiskach powstają kręgi instruktorskie im. A. Małkowskiego.
1981
VII Zjazd ZHP opowiada się za odnową harcerstwa
1989
XXVI Zjazd ZHP (kolejność zjazdów liczymy teraz od roku 1920) uchwala nowy tekst Przyrzeczenia i Prawa, nowy Statut.
1990
Na XXVIII Zjeździe ZHP w Bydgoszczy na funkcję Przewodniczącego ZHP wybrany zostaje hm. Stefan Mirowski, a na funkcję Naczelnika ZHP – hm. Ryszard Pacławski. Zjazd zapoczątkowuje zmiany ideowe i programowe w harcerstwie.
1993
XXIX Zjazd ZHP w Warszawie, na którym przyjęto m.in. ważną uchwałę o rozwoju duchowym w ZHP
1995
W czerwcu Zjazd ZHP przywrócił historyczną rolę przyrzeczenia. W dniach 3-15 sierpnia odbył się Światowy Zlot Harcerstwa Polskiego w Zegrzu. Od zlotu w ZHP realizowane są propozycje programu „Moje ojczyzny”, „Woda jest życiem”, „Odkrywcy Nieznanego Świata”, „Paszport do Europy”,”Bądź gotów”, „Ścieżkami zdrowia”.
1996
Przyjęcie ZHP do Światowej Organizacji Ruchu Skautowego (WOSM) i Światowego Stowarzyszenia Dziewcząt Przewodniczek i Dziewcząt Skautek (WAGGGS).
1999
1999
Po reformie administracyjnej w kraju w ZHP funkcjonuje 17 chorągwi.
Najważniejsze postaci harcerstwa
Andrzej Małkowski był twórcą polskiego skautingu, a wcześniej działączem polskich organizacji młodzieżowych i niepodległościowych. Wszedł w skład pierwszych polskich władz skautowych. Był redaktorem wychodzącego we Lwowie „Skauta”. Wraz ze swoją żoną O. Drahonowską-Małkowską zamieszkał w Zakopanem, tworząc tam silny ruch harcerski. W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, opuścił je, kiedy odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi austriackiemu. Trafił do Stanów Zjednoczonych, gdzie organizował polskie drużyny harcerskie. Był żołnierzem w armii kanadyjskiej, a później w armii gen. Hallera. Płynąc w misji wojskowej do Odessy zginął w katastrofie okrętu w Cieścinie Messyńskiej.
Olga Drahonowska – Małkowska to Wybitna instruktorka, harcmistrzyni Rzeczypospolitej, twórczyni harcerstwa żeńskiego. Przed I wojną mieszkała z mężem w Zakopanem, gdzie wspólnie prowadzili pracę harcerską. W okresie międzywojennym kierowała założoną przez siebie HArcerską Szkołą Pracy w Sromowcach Wyżnuch w Pieninach, znaną jako Cisowy Dworek. Była również czynną działaczką międzynarodowego ruchu skautek. W czasie II wojny światowej znalazła się w Wielkiej Brytani, gdzie m.in. prowadziła szkołę dla dzieci polskich. W 1961 r. wróciła do kraju. Ostatnie lata życia spędziła w Zakopanem. Zmarła 15 stycznia 1979 r., w 60 rocznicę śmierci Andrzeja. Mogiła Olgi, a także symboliczny grób Andrzeja Małkowskiego znajdują się na zakopiańskim cmentarzu.
Aleksander Kamiński
swoją harcerską pracę w dużej mierze poświęcił stworzeniu ruchu zuchowego, odmiennego od skautowych „wilcząt”. W czasie II wojny światowej redagował „Biuletyn Informacyjny” – największe pismo konspiracyjne. Kierował również konspiracyjną organizacją „Wawer”. Po wojnie aktywnie włączył się w odbudowę Związku. Z powodu swoich przekonań został odsunięty od pracy w harcerstwie (1947). W grudniu 1956 r. był jednym z pomysłodawców i realizatorów idei odrodzenia harcerstwa. Podczas Zjazdu Łódzkiego został wybrany przewodniczącym Naczelnej Rady Harcerskiej. Cieszył się ogromnym autorytetem i poważaniem wśród harcerzy i instruktorów. A. Kamiński był historykiem i pedagogiem, zajmował się pedagogiką społeczną. Zasłynął również jako autor opowieści z życia konspiracyjnego harcerstwa „Kamienie na szaniec”, a także zuchowej trylogii: „Antek Cwaniak”, „Książka wodza zuchów”, „Krąg rady” oraz biografi twórcy polskiego harcerstwa zatytułowanej „Andrzej Małkowski”.
Ewa Grodecka była wybitną instruktorką. W latach 1930-1932 oraz 1938-1939 redagowała pismo instruktorek harcerskich „Skrzydła”. Pracowała w Szkole Instruktorek harcerskich na Buczu, była członkinią Głównej Kwatery Harcerek, należała do komendy Pogotowia Harcerek, brała udział w Powstaniu Warszawskim. Zasłynęła jako autorka książek: „Tropem zastępu Żurawi”, „Rzeka”, „O metodzie harcerskiej i jej stosowaniu”, a także pracy”Pierwsze ćwierćwiecze harcerstwa żeńskiego. Materiały do historii”.
Stefan Mirowski w czasie okupacji pełnił służbę w Szarych Szeregach. Był organizatorem i komendantem „Zawiszy”, kierownikiem wydziału Pasieki (Głównej Kwatery Szarych Szeregów). Był także członkiem Kwatery Głównej organizacji „Wawer”. Po wojnie (1945-1948) pełnił funkcję zastępcy komendanta Warszawskiej Chorągwi ZHP. Usunięty w 1949 r., powrócił do służby w 1956 r., brał udział w Zjeździe Łódzkim. Aktywnie uczestniczył w przeprowadzeniu zmian w ZHP, ukoronowanych przywróceniem tradycyjnego Przyrzeczenia i Prawa Harcerskiego na XXVIII Zjeździe ZHP w grudniu 1990 r. Wtedy też wybrany został na funkcję Przewodniczącego ZHP. Zmarł nagle 13 lipca 1996 r. podczas światowej konferencji skautowej w Oslo, gdzie przewodniczył delegacji odbierającej certyfikat potfierdzający członkowstwo ZHP w WOSM.
Historia Pleszewa
Początki osadnictwa na tym terenie datowane są, według przeprowadzonych wykopalisk archeologicznych, na około 8300 r. p.n.e. Natomiast stałe osady, określone przez archeologów jako pochodzące z epoki łużyckiej sięgają XI w. p.n.e. Znaleziska rzymskie z l-ll w. n.e. pozwalają przypuszczać, że obszary te odwiedzane były przez kupców rzymskich, wędrujących szlakiem bursztynowym przez Wielkopolskę. W końcu XIII w. tereny te były już gęsto zaludnione, a ich centrum stanowił Pleszew. Miejscowa ludność zajmowała się rolnictwem, hodowlą oraz rzemiosłem, skupionym głównie w Pleszewie. Po podziale Polski na mocy testamentu Bolesława Krzywoustego Ziemia Pleszewska weszła w skład dzielnicy wielkopolskiej. Na przełomie XVI i XVII w. tereny te stały się ośrodkiem protestantyzmu. Znacznych zniszczeń dokonało przejście wojsk szwedzkich w połowie XVII w. oraz liczne w XVIII i XIX w. klęski żywiołowe i zarazy. W wyniku II rozbioru Polski w 1793 roku Pleszewskie dostało się pod panowanie pruskie. W 1807 roku weszło w skład Księstwa Warszawskiego. Od 1815 roku tereny leżące po lewej stronie Prosny znalazły się w granicach Wielkiego Księstwa Poznańskiego (zabór pruski), a ziemie leżące po prawej stronie weszły w skład Królestwa Polskiego (zabór rosyjski). W 1817 roku utworzono Powiat Pleszewski. Podczas Wiosny Ludów w 1848 roku mieszkańcy Powiatu brali udział w powstaniu, a na jego terenie znajdował się jeden z czterech obozów powstańczych. Wyzwolenie spod zaboru pruskiego nastąpiło 28 grudnia 1918 roku, kiedy to uformowany oddział powstańczy przejął władzę w mieście. W grudniu 1918 roku batalion pleszewski brał udział w walkach o Poznań, a 1 stycznia 1919 roku uczestniczył w wyzwoleniu Krotoszyna. W latach II wojny światowej Powiat znalazł się pod okupacją hitlerowską, a miejscowa ludność poddawana była represjom ze strony okupanta, który organizował masowe wysiedlenia do Generalnej Guberni. W lasach można też spotkać wiele zbiorowych mogił, z których największa znajduje się k. Gołuchowa (ok. 12 000 ofiar). Terroryzowana ludność nie pozostawała bierna i czynnie uczestniczyła w walce zbrojnej, prowadzonej m.in. przez oddziały Armii Krajowej. W okresie okupacji Pleszew był także ośrodkiem tajnego nauczania. Działało tu 17 nauczycieli, uczących ok. 200 dzieci. Wyzwolenie Pleszewa nastąpiło 24 styczna 1945 roku. Tuż po wojnie pleszewianie powrócili do idei Powiatu. Ich starania powiodły się w 1956 roku. Powiat Pleszewski istniał do 1975 roku, kiedy to reforma administracyjna zlikwidowała powiaty, a obszar Powiatu Pleszewskiego włączono do Województwa Kaliskiego. W 1990 roku powołane zostały samorządy gminne. Dwa lata później rady gmin: Chocza, Czermina, Dobrzycy, Gołuchowa, Gizałek i Pleszewa podjęły uchwałę o konieczności utworzenia Powiatu Pleszewskiego. Dla podkreślenia więzi łączącej te gminy utworzyły Związek Gmin Ziemi Pleszewskiej. Starania samorządów gminnych uwieńczone zostały sukcesem i 1 stycznia 1999 roku utworzono Powiat Pleszewski.